امروز يك نفر براي ارائه ي دموي نرم افزار شركتشان آمد كتابخانه. مشابه همان نرم افزار را از شركت ديگري اينجا داريم. مرد وارد كه شد با صداي بلندي سلام كرد و با لبخند از يكي از بچه ها سراغ فائضي را گرفت و وارد اتاقش شد. فائضي چند لحظه بعد من را صدا كرد تا در ارائه حاضر باشم. قبلا از من خواسته بود كه تمايلي به اين نرم افزار نشان ندهم چون پاي تلفن فكر كرده بود مرد سمجي است.
كامپيوتر اتاق كنفرانس را روشن كردم و مرد سي دي را گذاشت و شروع به كپي كرد. متوجه شدم انگشت سبابه اش كوتاه و خميده است و كار با ماوس برايش كمي سخت. با انگشت شست كليك مي كرد و گاهي دچار زحمت مي شد. كمي بعد متوجه شدم كه هر دو دستش همين مشكل را دارد. تصميم گرفت مانيتور را به لپ تاپ خودش وصل كند. وقتي مي خواست كابل را جدا كند نمي دانست كابل مانيتور كدام است. پرسيد اين يكي است؟ و من گفتم بله.
فائضي بالاخره آمد و وقتي مرد شروع به مقدمه چيني كرد به او گفت بهتر است برود سر اصل مطلب چون جلسات ديگري هم دارد. وقتي مرد شروع به مثال زدن كرد و" آل جلاير" را "آل ملاير" خواند اول فكر كردم مشكل از سواد است ولي وقتي زياد تكرار شد متوجه شدم چشمانش هم مشكل دارد و ظاهرا خيلي ضعيف است. چشماني ريز و تقريبا بسته پشت عينك.
مرد مرتب ازشركتي كه به ما نرم افزار فروخته بود بد مي گفت و آن را مي كوبيد. وقتي دمو تمام شد شروع به معرفي نرم افزار ديگري كرد كه نمونه ي آن را هم داشتيم. فائضي گفت با هزينه هايي كه شده حاضر به عوض كردن اين نرم افزار نيست و مرد به راحتي گفت "حق با شماست. من به رقيب احترام مي گذارم و هر جا كه مي روم معايب و مزاياي هر دو طرف را مي گويم." در آخر فائضي گفت در صورتي كه از ديگر واحدها تقاضايي برسد نرم افزار آنها را معرفي خواهد كرد و براي كتابخانه هم شايد نسخه هاي جديد نرم افزارشان كه امكانات جديدتري داشته باشد خريداري شود.
جلسه تمام بود و نتيجه مشخص.
وقتي خواستم كابل مانيتور را از پشت لپ تاپش جدا كنم نگذاشت و گفت بايد اين كار آهسته انجام شود و خودش كابل را جدا كرد و به من داد. دستم را كه به طرف كيس بردم كه كابل را وصل كنم گفت "جايش آن پايين است. اگر مي خواهيد من برايتان وصل كنم." گفتم "نه، خودم وصل مي كنم."
داشت مي رفت كه تازه چاي آوردند. ماند كه چايش را بخورد كه از اتاق آمدم بيرون.
تمام مدت ارائه داشتم به اين فكر مي كردم كه ويزيتوري كار بسيار سختي است و نكته هايي هست كه مي تواند به راحتي روي مخاطب تاثير خوب يا بد بگذارد
كامپيوتر اتاق كنفرانس را روشن كردم و مرد سي دي را گذاشت و شروع به كپي كرد. متوجه شدم انگشت سبابه اش كوتاه و خميده است و كار با ماوس برايش كمي سخت. با انگشت شست كليك مي كرد و گاهي دچار زحمت مي شد. كمي بعد متوجه شدم كه هر دو دستش همين مشكل را دارد. تصميم گرفت مانيتور را به لپ تاپ خودش وصل كند. وقتي مي خواست كابل را جدا كند نمي دانست كابل مانيتور كدام است. پرسيد اين يكي است؟ و من گفتم بله.
فائضي بالاخره آمد و وقتي مرد شروع به مقدمه چيني كرد به او گفت بهتر است برود سر اصل مطلب چون جلسات ديگري هم دارد. وقتي مرد شروع به مثال زدن كرد و" آل جلاير" را "آل ملاير" خواند اول فكر كردم مشكل از سواد است ولي وقتي زياد تكرار شد متوجه شدم چشمانش هم مشكل دارد و ظاهرا خيلي ضعيف است. چشماني ريز و تقريبا بسته پشت عينك.
مرد مرتب ازشركتي كه به ما نرم افزار فروخته بود بد مي گفت و آن را مي كوبيد. وقتي دمو تمام شد شروع به معرفي نرم افزار ديگري كرد كه نمونه ي آن را هم داشتيم. فائضي گفت با هزينه هايي كه شده حاضر به عوض كردن اين نرم افزار نيست و مرد به راحتي گفت "حق با شماست. من به رقيب احترام مي گذارم و هر جا كه مي روم معايب و مزاياي هر دو طرف را مي گويم." در آخر فائضي گفت در صورتي كه از ديگر واحدها تقاضايي برسد نرم افزار آنها را معرفي خواهد كرد و براي كتابخانه هم شايد نسخه هاي جديد نرم افزارشان كه امكانات جديدتري داشته باشد خريداري شود.
جلسه تمام بود و نتيجه مشخص.
وقتي خواستم كابل مانيتور را از پشت لپ تاپش جدا كنم نگذاشت و گفت بايد اين كار آهسته انجام شود و خودش كابل را جدا كرد و به من داد. دستم را كه به طرف كيس بردم كه كابل را وصل كنم گفت "جايش آن پايين است. اگر مي خواهيد من برايتان وصل كنم." گفتم "نه، خودم وصل مي كنم."
داشت مي رفت كه تازه چاي آوردند. ماند كه چايش را بخورد كه از اتاق آمدم بيرون.
تمام مدت ارائه داشتم به اين فكر مي كردم كه ويزيتوري كار بسيار سختي است و نكته هايي هست كه مي تواند به راحتي روي مخاطب تاثير خوب يا بد بگذارد
