اين روزها از هر كوچه و خياباني كه رد مي شوم وقتي روي ديوارها، ستون ها، ايستگاه هاي اتوبوس و هر جاي ديگر، علامت ها و شعارهاي جديد را مي بينم كه ديروز يا چند روز پيش آنجا نبودند حس خوبي پيدا مي كنم و ناخودآگاه لبخند مي زنم. دو - سه هفته اي ست از ولي عصر و كريم خان كه مي گذرم ياد آن روزها مي افتم؛ هر روز و بيشتر از هر وقت ديگر. هوا دارد دوباره گرم مي شود و اين درخت هاي زيباي چنار و زبان گنجشك با انبوه برگ هاي تر و تازه شان حال و هواي آن روزها را دوباره زنده مي كنند. هوا هواي همان روزهاست و تهران، تهران همان روزها.
5 comments:
حس خوب چیز خوبیه دوست دارم
من از دیوار نویسی‌ها و شعار ها بیشتر لذت می‌برم جاهایی که رنگ سبز بزرگ رو دیوار نقش بسته و چیزی رو نوشته که می‌خوام بعد که می‌گذرم مدام مثل یه ذکر تکرارش می‌کنم
چقدر خوبه مرور روزهای خوب با حس های دوست داشتنی
هوا /هوای همان روزهاست . تهران / تهران همان روزها تمام ترسم از این است که مَردم تهران مَردم همان روزها نباشند !
امیدوارم .
دلمان تنگ شده است حسابی مریم جان :)
Post a Comment